YİTEN ŞİİR

Artık kimse kimseyi öyle canını verir gibi sevmiyor
Birimiz Ekmek derdinde, birimiz yol derdinde,
yolsuzluk derdinde diğeri...

küçük aygıtların içine saklamışız sözcükleri
paketleyip yolluyoruz birbirimize
mesajlar alınıyor veriliyor
kimse net değil.
Artık kimse kimseyi öyle canını verir gibi sevmiyor

Eski türk sinemaları eskide kaldı
Mektup yollamaktan bahseden kaç kişiyiz ?
Sıkıştırdık bi yerlere güzel olan ne varsa
Sevgi adına kaç kelam kaldıysa kaldı dillerimizde
Kalanları nereye koyduk ?
Bilmiyorum..
Sanırım artık kimse kimseyi öyle canını verir gibi sevmiyor.

Oysa ben gözlerine yeni doğmuş bi bebeğe bakar gibi bakmak istedim.
Avuç çizgilerini saymaktan usanmak...
Ve daha senle ilgili ne varsa düşünmek istedim üzerine.

ellerini nereye koyacağını bilemezdin karşımdayken.
mesela o anı dondurmak istedim fotoğraf gibi,
sonra kareli defterimin ilk sayfasına yapıştırmak o resmi.
seni bu çağdaki sevmelere benzetmek istememiştim.
Tutkal getirsem tutmaz yüreğin biliyorum
Tuzu tatlısı hepsi bir oldu bu sevdada.
Ve daha senle ilgili ne varsa düşünemedim.
Sanırım artık kimse kimseyi öyle canını verir gibi sevmiyor.